Πυρηνική ενέργεια. Αναγκαίο κακό;

Θυμάμαι ακόμα το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ. Θυμάμαι εκείνες τις μέρες που ο κόσμος δεν αγόραζε εύκολα τρόφιμα γιατί, φοβότανε μην έχουν μολυνθεί από τη ραδιενέργεια που είχε φύγει στην ατμόσφαιρα. Δύσκολες καταστάσεις για όλη την ανθρωπότητα. Σήμερα όμως, με την αύξηση του πετρελαίου από τη μία πλευρά σε επίπεδα που κάνουν την παγκόσμια οικονομία να γονατίζει και το φαινόμενο του θερμοκηπίου από την άλλη, που αλλάζει τα δεδομένα στο φυσικό περιβάλλον, αρχίζει να συζητείται η λύση της πυρηνικής ενέργειας. Διάβασα σε αυτό το άρθρο:

«Για τη χρησιμότητα της πυρηνικής ενέργειας έχουν μάλιστα πεισθεί ακόμη και γνωστοί ακτιβιστές της οικολογίας. Ο «γκουρού» του οικολογικού κινήματος στη Βρετανία, Τζέιμς Λάβλοκ, έχει δηλώσει από το 2004 ότι «μόνο η πυρηνική ενέργεια μπορεί να σταματήσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ενώ δύο χρόνια αργότερα τον ακολούθησε με μια εντυπωσιακή έκκληση στη «Washington Ρost» ο ιδρυτής της Γκριν Πις, Πάτρικ Μουρ. Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσία, Γαλλία, Κίνα, Ελβετία, Ιαπωνία, ακόμη και η αποπυρηνικοποιημένη με το δημοψήφισμα του 1987 Ιταλία, σχεδιάζουν την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων.»

Η πυρηνική ενέργεια είναι και αυτή επικίνδυνη. Ένα ατύχημα αν γίνει, ακόμα και μικρό, η ραδιενέργεια δεν είναι κάτι που «φεύγει» σε 5 με 10 χρόνια. Πως θα αισθανόταν ο καθένας από εμάς, αν λίγο πιο έξω από την πόλη που μένει, μπορεί να υπήρχε ένας πυρηνικός αντιδραστήρας; Ακόμα και ατύχημα να μην γίνει, μία διαροή να υπάρχει και αυτό μπορεί να έχει συνέπειες αρνητικές. Αν κάτι έχει αλλάξει κατά πολύ και αλλάζει είναι η τεχνολογία η οποία, μπορεί να βοηθήσει στον τομέα της ασφάλειας. Όμως, πόσα ατυχήματα, παρά το γεγονός, ότι υπάρχουν τα καλύτερα συστήματα ασφαλείας, δεν οφείλονται στο ανθρώπινο λάθος; Ένας λάθος χειρισμός, η αμέλεια από κάποιον υπεύθυνο, μπορούν να οδηγήσουν σε καταστάσεις απρόβλεπτες. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα;